Czasy się jednak zmieniły wraz z nadejściem pandemii. Pracodawcy, zmuszeni przez sytuację, zaczęli masowo wysyłać swoich pracowników na pracę zdalną. I co się stało? Nic. Świat nie runął. Zakłady pracy się nie zatrzymały. Przedsiębiorstwa nie zbankrutowały. Przyzwyczaili się do tego pracownicy, a nawet niektórzy pracodawcy. Jednakże część z tych ostatnich wolą powrót do przed-pandemicznej rzeczywistości i masowo ściągają pracowników do pracy w biurach.
Co więc może zrobić pracownik? Czy powinien wnioskować o pracę zdalną, a może o telepracę? Jakie są różnice między pracą zdalną a telepracą?
Pojęcie pracy zdalnej w prawie jest stosunkowo nowe. Weszło bowiem w użycie w marcu 2020 roku razem z wejściem ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (ustawa COVID-19). Przed tą ustawą takiego pojęcia w prawie jak “praca zdalna” nie było. Była natomiast “telepraca”.
Telepraca ma swoje źródło w Kodeksie pracy, od art. 67(5) do art. 67(17). Określa się tym mianem pracownika, który wykonuje swoje obowiązki poza zakładem pracy. Jest to wspólny mianownik telepracy oraz pracy zdalnej. To jednak jest jedyne to, co je łączy. W takim razie co je dzieli? Co jest lepsze dla pracownika?
Pierwsza rzecz to kwestia uzyskania zgody od pracownika na “wysłanie go” do domu, aby tam pracował. W przypadku pracy zdalnej, pracownik nie ma nic do powiedzenia, nie może się nie zgodzić. Było to związane z koniecznością zapobiegania rozprzestrzenianiu się wirusa. W związku z tym, ustawa nie przewidywała wyjątków, a jeżeli pracownik odmawiał to pracodawca mógł wypowiedzieć mu umowę. Natomiast na telepracę pracownik musi wyrazić jasną i świadomą zgodę, a w przypadku jej braku pracownikowi nie może być wypowiedziana umowa.
Po drugie, w przypadku telepracy pracodawca ma obowiązek dostarczenia pracownikowi wszystkie niezbędne sprzęty, musi je serwisować na swój koszt i zapewniać wsparcie teleinformatyczne. Dodatkowo, jeżeli telepracownik używa własnych sprzętów i narzędzi w celach związanych z pracą to należy mu się rekompensata pieniężna. W przypadku pracy zdalnej nie jest to uregulowane.
Po trzecie, i najważniejsze z punktu widzenia pracownika, praca zdalna ma charakter jedynie tymczasowy, przejściowy. Telepraca jest natomiast stała – pracownik stale pracuje poza siedzibą pracodawcy i nie musi martwić się o “ściągnięcie” do biura.
Czy jesteś więc pewna, że chcesz prosić swojego pracodawcę o pracę zdalną?
Jeżeli więc jesteś zainteresowana złożeniem wniosku o telepracę, to znajdziesz go poniżej. Niestety jednak, pamiętaj, że nie ma konkretnego terminu, w którym Twój pracodawca musi go rozpatrzeć. Może go nie zaakceptować, są jednak pewne wyjątki związane z byciem rodzicem dziecka niepełnosprawnego – w takiej sytuacji pracodawca musi wniosek uwzględnić, nawet jeżeli dziecko ma więcej niż 18 lat.
Jeśli chcesz dowiedzieć się jakie masz prawa i obowiązki jako przedsiębiorczyni prowadząca swój biznes – odwiedź stronę Prawo Małego Biznesu.
